Geçmez dedigin zaman bile bir bakmışsın geçmiş çocuk. Bir bakmışsın kış, bir bakmışsın yaz... Hiç uyanmak istemediğim sabahlar olmadı mı? Hiç geçmeyen geceler? Hiç uyumadan da gidiliyormuş işe, hiçbir şey de olmuyormuş...  Kim bilir kaç gece kalp çarpıntısından uyuyamadım. Kafana bir şey takmaya gör, uyku girer mi göze? 

Tarihler bile ezberimde. Can çok yanınca... 

Ufacık çocuğun bile; " Sen çok iyisin, seni hiç üzmesinler Dicle Abla " dediği bu dünyada, üzen çok beni de... 

Bir gün geliyor geçiyormuş hepsi ama.

Ne de olsa kışın sonu bahar ya... 

Bir şey sorup bitireyim izninizle;  geçen yıl yağan kar nerede? 

Rüyasına gelen insanları da secmeli insan. Kan ter icinde uyandıranlar degil, sesini unuttuklarım gelsin artık. 

Siz ses unutmak nedir bilir misiniz canım okuyan? Hatırlamaya calısmak, hatırlayamamak... 

Ağır.

Kısmi vefasızlıklarım var bu ara, affola. 

Dönerim ama en kısa zamanda.

Söz.

                                           Bayramın 1. günü  / 17 Temmuz 2015

Bak ben bu havaları çok sevmem.
Kırılırım, küsemem ben.
Ama sen ne de güzel kırarsın, bilmeden?
Korkma, sitem de etmem. 
Çok severim ama öyle hemen söyleyemem.
Ezberlerim yüzünün en ince ayrıntısını da; " iyi bilirim " diyemem. 
Gece gündüz konuşsam da; " iyi tanırım " demem.
Hiç birini iyi tanır mı insan? 
Çekip de gider ya birden. 
Boşver.
Sen bana bakma bu arada havanın da bir suçu yok. 

Sen hiç çok özledin mi? 
Ben hep çok özledim çocuk. 

İncelikler

" Beni merak etme ben iyiyim " derim ama beni merak et isterim.  Beni cok az tanıyanlar bile bilirler bunu. 

   Benim öyle dememe sen beni merak etmeyeceksen zaten benden uzak dur. 

   İstersen hassaslık de, istersen kırılganlık... 

   Değil ama. 

   Bunun adı; inceliktir bende. 

   İncelikler hep cok önemlidir benim kalbimde. 
    
   Çok severim, çok değer veririm ama karşılığını da almak isterim. 

   Çok şey değil bu istediğim. 

   Ufacık bir soğuyayım olmaz bende eskisi gibi hiçbir şey. 

   Ne yazık. 

   Ne yazık yaşanan günlere, verilen emeğe, değere

   Ben zaten bazılarını hiç tanımamışım saydım.

   
  

  

Erdek

7 yıl sonra Erdek.

Çocukluğum. 

İlk defa babaannemsiz. 

Tuhaf.

En çok anneannemin de geldiği yazı sevmiştim ben. Bir çocuk için anneanneli ve babaanneli yaz tatili gibisi olur muydu zaten? 

Güneşin batışını izlemek için bizi Cuğra'ya götürmeleri, Ali Abiden oyuncak almadan siteye dönmememiz, Ecdat'tan aldığımız sayısını hatırlayamadığım kaç top dondurma... 

Kim bilebilirdi Erdek'te birlikte çektirdiğimiz o fotoğrafın yıllar sonra odamın en güzel yerini alacağını? 

İnsan çok özlüyormuş.

Çok.

Ve Erdek. 

Bugün yine yağmurluydun ama seni yine çok seviyorum. 💙

Rica...

Kendini soyutlama. 

Kimse icin kendini soyutlama. 

Birini görmek istemiyorsan onu sil. 

Bizim hayatlarımızdan kendini silme.

Belki seni cok merak eden " biri " vardır.

Belki cok özleyen. 

Belki cok düsünen. 

Karsındakinden degersiz misin sen? 

Bunu bir sor kendine. 

Ondan sonra kararını ver. 

Biliyorum.
Canın cok acımıs olabilir.
Insanın; sevdigi birini, bir baskasıyla görmesi canını yakar elbette ki...
Gülümseyemezsin
Yemek yemezsin belki günlerce
Uyku uyumazsın.
Ama bir aynaya bak, begenir misin kendini bu sekilde?

Unutma ki kimse vazgecilmez degil.
Onun da yerine konulur, senin de, benim de...

10 dakika sonra bile ne olacagımızın belli olmadıgı şu dünyada
Kimse icin kendini üzme.