...

Böyle zamanlarda zor oluyor toparlamak kelimeleri. Şaşırıp da kalıyor insan, öyle... 

Ben dün hep üşüdüm, çok üşüdüm.

Ördügün atkı yoktu boynumda babaanne. 

Simdi sana giden yollar; mandalina, portakal, nar agaclarıyla dolu.  

Cok agladık babaanne cok, biz sana gelirken. 

En son ne zaman sarıldım sana? En son ne zaman acele etmeden uzun uzun konustuk? 

En son ne zamandı bunlar? 

Canım acıyor babaanne, canım cok acıyor... 

                                                                                               29.11.2014

Hayat

İnsan; kaç yaşına gelirse gelsin ayırt edemeyebiliyormuş doğruyla, yanlışı. 

Hâlâ saçma sapan üzülebiliyormuş. Olur olmadıklara. 

Yanılabiliyormuş. " Hiç yanılmam ben artık " dese de. 

Kırılabiliyormuş. Kırılmam sansa da. 

Şaşırabiliyormuş. Her onu şaşırtan insan sonrası; " Ben artık hiçbir şeye şaşırmam " dese de. 

Gözünden yaş akıtabiliyormuş... 

" Büyüdüm ben artık hiç ağlamam anne " dese de. 

Canım Eylül...

                       Bir şeyleri ayırt edebilen insanlar olsun hayatınızda. Kaliteli ile kalitesizi ayırt etsin. Görmeyen bir insana bir şeyi zorla sen gördüremezsin, bak o kalitesiz bu kaliteli diyemezsin. Bir bakıştan; ' o ' anlayacak. 

                      Taktığınız toka bile bilene güzel, taktığınız kravat bile anlayana güzel.
      
                      Hayattan zevk alabilen insanlar olsun yanıbaşınızda. Akşam yenilen güzel bir yemek mesela her şeye değsin, günün tüm yorgunluğunu unuttursun. 

                     Son çıkan bir kitap hakkında da fikri olsun mesela, gazetedeki köşe yazıları hakkında da. Siyaset de konuşabilsin yeri geldiğinde. Radyoda çalan şarkıyı da söylesin bağıra çağıra:)  Sonbaharın moda renklerini de bilsin, ligin durumunu da. 
  
                     Küfür etmeyi, orda burda dudağını büzerek fotoğraf çektirmeyi marifet sanmayan insanlar olsun yakınınızda. En büyük marifetin, küfür etmemek olduğunu anlayan insanlar olsun. Ama şimdi. Bir kaç yıl sonra değil.

                    Kendine yakışan insanı seçer herkes, hem eş hem arkadaş olarak, hayatın her alanında. Siz de kendinize yakışanı seçin. 


Küçük bir not; " Canım Eylül. Serinledikçe güzelleşeceksin, ha gayret. " 
                     
   

                    

MEDİNE

İsmi; " Medine ".
Ürgüp'de yolda yürürken karsımızdan geldi; " Abla sen ne güzelsin " dedi.
Kücücük cocuk utandırdı beni. Sohbet ettik ayak üstü.
Ürgüplü.
En cok " Yer Gök Ask" dizisini seviyormus:)
Fırat'a; " Abi, ablayla benim bi fotografımızı ceker misin? " dedi.
Cektirdik. Bir daha hic görmeyecegi bir fotograf...
Sen hep gül cocuk, güzel kalpli cocuk.

Mayısta Bile Yağmura Yakalansa Mesela...

Durduk yerde kalkıp kendine bir kahve yapacak kadar mutlu olmalı insan, köpüklü olmasa da olur... Tek başına bile içse, huzurlu olmalı... Kalbi atıyor ya, şükretmeli... Bilmeli; en büyük nimet bu ya.

Gece acıkırsa yemeli içinden geleni. " Şişmanlama korkusu " olsun, en büyük derdi.

Mayısta bile yağmura yakalansa mesela, toprağın kokusunu içine çekmeli... Şemsiyesi bile olmasa yanında, ıslanmak ya bazen en güzeli.

Dinlemeli sevdiği şarkıları -bangır bangır-, isterse gece yarısı. 

Fırlatıp atmalı sevmediği kitabı. 

Ezbere okumalı en sevdiği yazıları. 

Silip atmalı üzen insanları. 

( Mutluluğu küçük şeylere bağlı olan insanların kalbi büyük olur... Bu yazı benden tüm kalbi büyüklere gitsin... Ki ben birini çok iyi tanıyorum... :) İyi ki öyle bir arkadaşım var. Ne mutlu bana... Yüzü hep gülsün. )

Yaz Bir Kenara...

İnsanları kırmak cok kolay. Bir kelime yeter huzurları kacırmaya da, o huzur kacıranlar nasıl koyar başı yastığa?

Hic anlamadım.

Bilmezsin ki alnında ne yazılı?

Ne var kaderinde, neler göreceksin günden güne?

Sen ki; Allah görme derse görmez, duyma derse duymaz olursun. Saniyesinde.

Kime güvenirsin de incitmeye calısırsın?

Yanındakilere mi?

Unutma hic.

Yaz bir kenara.

Bugun sana hayat veren su, yarın seni boğabilir.

dk

...

           

 ÖLDÜKTEN SONRA 

 Diyecekler ki arkamdan 

 Ben öldükten sonra 

 O, yalnız şiir yazardi 

 Ve yagmurlu gecelerde 

 Elleri cebinde gezerdi 

 Yazık diyecek 

 Hatıra defterimi okuyan 

 Ne talihsiz adammış

 Imani gevremis parasızlıktan

 Muzaffer Tayyip Uslu
        (Simdilik, 1945)

Yılmaz Erdoğan; ' Kelebeğin Rüyası ' filminde bu dizeleri okuyunca, sinemada gülme sesleri gelmişti sağımdan solumdan. Benim ise gözümden akan gözyaşlarım vardı, elimde mendilim.  

Birileri sağolsun, ' başkaları adına utanma ' konusunda hepimiz profesör olduk. 

Alıp başımı gidesim boşuna gelmiyor. 

Sinemadan tut, okuduğum bir haber bile nefessiz bırakmaya yetiyor. 

Bazı insanlar hele cok yorucu.

' Zaten ben senden yeterince nefret ediyorum, daha fazla kendinden nefret ettirmene gerek yok ' demek istediklerimin sayısı her geçen gün artıyor... Onlar; 

Sevdiğim şarkıları sevmesinler.      

Kullandığım kelimeleri bile kullanmasınlar.                   

Yazdığım şu yazıyı şans eseri bile olsa okumasınlar. 

Istiyorum.        

Yok hani beni takip etmedikleri hâlde yanlışlıkla tweetimi  favori işaretleyip, hemen geri alanlar falanlar, blogla dalga gecip, blog açanlar, benden haber almak istemeyip de, dünyanın bir ucundan gün be gün blogumu takip edenler vs vs...  

Siz gidin en güzeli benim üzerime bir bardak soğuk su için.