20 yıllık bir seyahat bizimki...
Birlikte büyüdük. Günleri hesapladık, aylar çabucak geçsin diye sabırsızlandık, hep kavuşmayı bekledik... Kışları mektuplaştık. Postacı yolunu bekledik. Mektuptan çıkan kalpli kolye en büyük yeni yıl hediyesi oldu. Sahi ya, nasıl geldi kırılmadan o kadar yolu?
Terasta güneşlenirken birlikte içtigimiz limonatanın keyfi hiçbir şeyde yoktu. Denizden çıkar çakmaz yediğimiz mısırın da öyle.Depremin olduğu o en zor yıl bile, biz mutluyduk yanyana sandalyelerde. '' Sahil kenarında deprem olsa bu dalgalar bizi yutar valla '' derken bile... Hep sabahlayabilirdik; çünkü konuşacak konular sonsuzdu... Çekirdek de en sevdiğimiz arkadaşımızdı.
Bir kere bile kırmadık birbirimizi, hiç incitmedik...
Hep farklı şehirlerdeydik -ki hala da öyle- yazlar dışında ama kalplerimiz hep yanyana....
Şimdi benim canım Ekoş'um evleniyor...
Hala inanamayan bende tüm duygular bir arada...
Hem çok mutluyum, hem biraz hüzünlü, hem de cok heyecanlı.
Dün; '' Güne mesajınla başlamak cok güzel oldu Dicom '' diyen canım Ekoş'umun; her günü çok güzel olsun, hep mutlu olsun, hep huzurlu olsun...
20 yıldır olduğu gibi, kalbim hep seninle canım Ekoş'um benim....
Seni çok seven
Dicon :)
