Özür...

          
            Sevgimi göstermekten hiçbir zaman çekinmedim ben, kolay bir şey bu, benim için...  Canım '' Seni çok özledim '' demek istiyorsa, derim mesela pat diye... Sesini duymak istiyorsam birinin, ararım sebepsiz yere... Mesela durduk yerde gider öperim annemi, öpmeden uyuyamam kıymetlilerimi...  Her zaman ben sevdiklerimin yanında olacakmışım gibi, hem de her an ayrılacakmışız gibi gösteririm sevgimi.... Bilirim çünkü; bu dünyada ' ölüm ' var.  

           Ama bugünlerde, durum böyle değil...

           Yoo, yoo... Hava yağmurlu olduğu için falan duygusallaşmadım. Hava çok sıcak hatta, Güneş nasıl yakıyor... Öyle ya; yaz yaklaşıyor... Bahar yaşamadan, yaz geliyor bu yıl. Diğer yıllardan farklı bir yıl.

           Bense; hayatımda ilk defa bugünlerde, şikayetçiyim kendimden... Çook özleyipte '' Özledim '' diyemediğim bir sürü insan biriktirdim çünkü bu ara...  En kısa zamanda buluşuyoruz deyipte, arayamadığım, konuşmayı deliler gibi özlediğim ama '' Nasılsın? '' bile diyemediğim insanlar var. Bilseler, ahh bir bilseler; yanlarında olmak için neler vermezdim...  Kalbimin hep onlarla olduğunu, rüyalarımda beraber olduğumuzu söylesem, inanırlar mı ?... Tek korkum; bana kızgın olmaları. Biliyorum akılları ermiyor bana bu ara, tanıyorlar beni çünkü...

           Ama hayat işte... Ben de içime kapanabiliyorum bazı zamanlar, yalnızlığı sevebiliyorum... Ama bu kimseyi daha az sevdiğim için, onlardan uzak kalmak istediğim için değil... N'olur kızmasınlar bana...  Deliler gibi özlüyorum yoksa, bir bilseler... Ahh bir bilseler... Sarılsam onlara da, öylece kalakalsam...

         Bu ara böyle karışık bir durumdayım işte. Sebepsiz... Candan Erçetin'in şarkısındaki şu dörtlük sanki beni anlatıyor bu ara...

  '' İşte ben böyle bir hal içindeyim
    Aslında derin keder içindeyim
    Bazen bilmeyerek ne yaptığımı
    İyi kötü güzel çirkin her biçimdeyim ''